ರೇಖೆಗಳ mazeನಲ್ಲಿ

 Hey. 

 ಕಳೆದ ವಾರದಿಂದ ಮರುಕಳಿಸಿತ್ತಿರುವ ಜೀವನದ ಒಂದು ಪಾಠ ರೇಖಾ ಗಣಿತದ ಮೊದಲ ಕಲಿಕೆ. ಅದು ನೇರವಾದ, ಅಂಕುಡೊಂಕಾಗಿಲ್ಲದ, ಸರಳ ರೇಖೆಯನ್ನು, scale ಇಲ್ಲದೆ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ನಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವುದು. ಇದು ಬಹುಶಃ 2 ಅಥವಾ 3ನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿರಬಹುದು. ಕಷ್ಟ ಎನ್ಸಿದ್ದು ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಹಿಡಿಯುವುದು; ಗೆರೆ ಎಳೆಯುವುದಲ್ಲ. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಉಪಾಧ್ಯಾಯರು ದೂರ ನಿಂತು ಗೆರೆ ಎಳೆಯುವುದನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಟ್ತರೆ, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೆರೆ ಎಳೆಯುವುದನ್ನು ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕಲಿಸಿದ್ದರು; ಸ್ನೇಹಿತರು ಸ್ನೇಹದ ಗೆರೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದು, ಎಲ್ಲಿಯೂ ಈ ಗೆರೆಯೆಳೆಯುವ ಕಲಿಕೆ ಅಸಹನೀಯ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ--ಬೌದ್ದಿಕವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿಯೂ. ಇದರ ಜೊತೆ ಕೀಟಲೆಯ ಗೆರೆಗಳೂ ಇರುತಿದ್ದವು. "ರೇಖಮ್ಮಾ, ನೀನು ಸರಳ ರೇಖೆಯೋ ಅಥವಾ ವಕ್ರ ರೇಖೆಯೋ?" ಎಂದು ಕೀಟಲೆಯ ಗೆರೆಯ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಸಿದ್ದು ಸೋದರಸಂಬಂಧಿ ಕೀರ್ತಿ.ಅಕ್ಬರ್-ಬೀರಬಲ್ಲನ ಕಥೆಯ ಮೂಲಕ ಇದರ ಮತ್ತೊಂದು ಮಗ್ಗುಲು ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದು ನನ್ನ ತಂದೆ. ಹೀಗಿತ್ತು ಕಥೆ--ಒಮ್ಮೆಅಕ್ಬರ್ ಎಲ್ಲರ ಬುದ್ದಿಮತ್ತೆಯನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಒಂದು ಸವಾಲನ್ನು ತನ್ನ ಆಸ್ಥಾನದ ನವರತ್ನಗಳ ಮುಂದಿಟ್ಟನಂತೆ. ಅದು, ಒಂದು ಗೆರೆಯನ್ನು ಎಳೆದು ಸಭೆಗೆ ಅದನ್ನು ಅಳಿಸದೆ,ದೊಡ್ಡದಾಗಿಸದೆ, ಅದನ್ನುಚಿಕ್ಕದಾಗಿಸಲು ಹೇಳಿದನಂತೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸಭೆ ಬೆರಗಾಗಿ, "ಅದು ಅಸಾಧ್ಯ, ರಾಜ ಕುಚೋದ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆಯೇ?" ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ, ಅಕ್ಬರ್ ಬೀರಬಲ್ಲನ್ನನು ಕುರಿತು "ಉತ್ತರವಿದೆಯೇ?" ಎಂದನಂತೆ. ಬೀರಬಲ್ಲನು ಆ ಗೆರೆಯ ಪಕ್ಕ ಇನ್ನೊಂದು ದೊಡ್ದ ಗೆರೆಯನ್ನು ಎಳೆದನಂತೆ.

 This lesson of drawing lines as we grow up is learnt and practised in our many relationships. We choose what to share with whom and whom not; we choose our counsellors in personal relationships. This act of choosing is also part of creating, developing circles of relationships. This is done pretty early in life--babies have their preferences (forget outsiders, babies develop their preferences between parents, grandparents, siblings). This construction of personal choice and preference is, perhaps, a reflection of what and how we view and understand ourselves.   

 As we grow up, the act of drawing lines becomes more and more a matter of conscious decisions. Personal life and relationships are defined by these lines of what we share, what advice we seek and get. That decides our frame of personality. Sometimes,out of reluctance to unlearn our attitudes, we begin to draw the lines so rigidly around ourselves that if anyone crosses those lines, they would almost be 'electrocuted'(metaphorically, I mean 😌); nonetheless, if anyone did dare to cross those lines, terms and conditions apply😆. This is surely not a fiction of my mind; Nadine Gordimer's short story Once Upon a Time is a reminder that such lines as these can be dangerous, fatal.   

        Like I believe, a little ego and a little insecurity are fine. If one is willing to recognise it in oneself, they are opportunities for us to grow into a better a person, a well-rounded human being by working on these areas. ಆದರೆ, ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ನಾವೇ ಅಭದ್ರತೆಯ ಭಾವನೆಗನುಸಾರವಾದ ಅಥವಾ ನಾವೇ ಸರಿ ಎನ್ನುವ ಗೆರೆಯೊಳಗೆ ಸುಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಾಗ, ನಮ್ಮ ವ್ಯಕ್ತಿತದ ವಿಕಸನವಾಗದೇ ಇರುವುದು ಒಂದು ಭಾಗವಾದರೆ, ವೃತ್ತಿಪರತೆ -ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ವ್ರುತ್ತಿಪರತೆಯಲ್ಲಿ-- ಕಳೆದು ಹೋಗುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು. ಜೊತೆಗೆ, ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ನಾವೇ ಎಳೆದುಕೊಂಡ ಈ ವೃತ್ತಾಕಾರ, ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನಮ್ಮಿ೦ದ ದೂರ ತಳ್ಳಿ, ಉಸಿರು ಕಟ್ಟುವ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ನಮ್ಮಲ್ಳೇ ಸ್ರುಷ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಾ ಬರುತ್ತೇವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯು ರೇಖೆಗಳನ್ನು ಎಳೆಯುವ ಮತ್ತು ರೇಖೆಗಳನ್ನು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿಸುವ ಬದಲು ಎತ್ತರವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವ ಮತ್ತು ಉಸಿರುಕಟ್ಟುವಿಕೆಯ ವೃತ್ತಾಕಾರವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುವಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. 

     Hopefully, the wisdom that Birbal displayed is a happy possibility to create a breathing space for ourselves. Cheers to the native wisdom👍 

Do share your experiences, and observations👇    

Please share your comments directly with me to rekhadatta02@gmail.com or message me @rekhadatta1 on Instagram. I shall send the links to you personally. Thanks for your patience.